norman.reismee.nl

dag 2 eindelijk trinidad

Het gastgezin bestaande uit cubaans/amerikaans Oscar zijn franse vrouw (naam vergeten) en 12 maanden oud Kosmo heeft mij een mooie start van de dag bezorgd. Het ontbijt bestonduit koffie, vers gebakken brood en jam, maar aan tafel leerde ik dooor de exotische reis verhalen naar china ,rusland en zeilen door de caribbean deze mensen een beetje kennen.

Een leuke discussie aan het ontbijt tafel om de dag te beginnen was prettig aangezien ik niet echt een ontbijt persoon ben. Aangekomen op Miami international kon ik meteen de eerste stress moment ondergaan toen mijn hand baggage werd gecontroleerd en opgemeten ,....

Undecided
net binnen de marge.

Ik was koud in de rij of ik werd aangeschoten door een amerkaanse dame met de vraag...where do you come from? uiteraard is dit een volstrekt normale vraag op een luchthaven maar dat bleek maar een openingszin. Debby is een architect van middelbare leefttijd die gesprek vervolgde met de opmerking dat zij niet verdiende te bestaan of leven ..zoiets.

Surprised

Vervolgens volgde een snelle introductie in haar belevingswereld en haar mentor , een inmiddels overleden architect. Zij was de laatste jaren bezig zijn werk te documenteren bla, bla ...maar toen vertelde zij dat hij was de ontwerper van de eerste hotel op aruba. Heyyyy riep ik.. daar heeft mijn oma van dag 1 gewerkt tot haar pensioenering. Zij bleef maar door praten waardoor zo'n lange rij gevolgd door een full body scan niet eens als vervelend werd ervaren, dag Debby.

Ik mocht in het vliegtuig voor de tweede keer op een rij bij de nood deur plaatsnemen,nu naast een medewerkervan de amerikaanse ambassade op trinidad, zij was niet van het praten en sliep door een groot deel van de vlucht. Inmiddels was ik op de hoogte van de weersomstandigheden in de regio, ja hoor..... regen. Eenmaal geland maakte ik mij geestelijk op voor een lange onaangename confrontatie met de douane en immigratie diensten, maar ook dit viel mee, toen ik ook mijn baggage na een spannende wacht en zoveelste scan naar buiten mocht nemen, was mijn 2 dagen durende reis bijna tot een eind. Moeder en zus stonden te wachten en onderweg naar huis in de stromende regen kochten wij een roti.

Uitgepakt, wat gekletst en het was weer donker...huhhh?? (where did my day go?)

s'avonds bij Jenny op bezoek om vervolgens terug naar huis te keren waar mijn moeder al in bed lag .....huhhh??? het was volgens mij iets na 21:00.

Ik ben circa 23:00 gaan slapen en was om 05:00 weer klaar wakker....als ik niet oppas is deze vakantie heel snel over voordat ik wat kan doen...maar goed vandaag is eigenlijk het echte begin.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!